loslaten is dichter bij je Zelf komen

Break

En dan trek je de conclusie dat het niet goed met je gaat. Eind februari was dit bij mij het geval. Twee heftige jaren hadden hun wissel getrokken, slecht slapen, erg over werk dromen, stress in mijn lijf voelen ondanks dat ik al regelmatig mediteerde. Het begon eigenlijk allemaal na het overlijden van mijn vader in maart 2012. Zakelijk was het heftig door het OR werk en de fusie van de Kamers van Koophandel en Syntens. Veel onzekerheid, grote belangen, stapels papierwerk en regelingen en nogal wat gedoe met kissebissende partijen en fracties. Privé was het heftig door mijn scheiding. Van het vinden van woonruimte, het treffen van regelingen, het vinden van een nieuwe balans tot de oordelen van iedereen die er wat van vindt, en dat waren er nogal wat.

Intens

Ik heb het ervaren als een hele intense periode met zeker ook mooie momenten maar ook veel verdriet. Verdriet over wat ik aan de ene kant Aline en de kinderen en haar familie aandeed en aan de andere kant ook verdriet over hoe moeilijk dit het begin van mijn relatie met Olga heeft gemaakt, dat we nu nog bij elkaar zijn heeft veel te maken met feit dat we allebei maar zeker ook Olga erbij is gebleven in ons proces. Pijn over het niet meer dagelijks zien en om me heen hebben van de kinderen. Kwetsbaar door veel boze reacties van vrienden en bekenden, soms letterlijk keihard geparkeerd worden. Gevoelig voor wat veel ouders van andere kinderen op school ervan zouden vinden. Ik ben er af en toe als een botte bijl gewoon dwars doorheen gebeukt, gewoon doorademen zei een wijs persoon mij eens… 😉

Zelfbeeld

Het deed ook wat met mijn zelfbeeld. Ik was in het verleden vaak redelijk scherp over wat ik nu zelf had gedaan. Over een boemerang gesproken….Het was een volle confrontatie met veel van mijn eigen oordelen, vooroordelen en aannames. Het was een volle confrontatie met waarmee ik mijn ik identificeerde.

Oefening

Achteraf kan ik het zien als een hele grote oefening in loslaten. Het zal wel niets voor niets zijn geweest dat ik in die periode ook een workshop loslaten heb gevolgd bij Jan Bommerez (een absolute aanrader wat mij betreft!). Ik ben heel bewust bezig geweest met het loslaten van de kinderen, het loslaten van Aline maar ook het loslaten van mijn werk en alles wat daarbij hoorde. Ook het loslaten van het leven hoorde hierbij en zeker het loslaten van veel van de zelfbeelden, de identificatie die ik heb en had.

Het brengt mij nu in ander vaarwater. Natuurlijk blijf ik voor een groot gedeelte en voor velen dezelfde Raymond die ik was en toch is er ook veel veranderd. Laat ik ook heel duidelijk zijn, voor mij voelt dit als een continue proces en ik wil zeker niet de indruk wekken dat ik er al ben, nog lang niet. Toch zijn er de laatste tijd een paar voorbeelden in mijn leven voorbij gekomen die ik graag wil delen. Als is er maar 1 persoon die er wat aan heeft is mijn eigen spelregel altijd, naast de voor mij therapeutische werking als ik een blog van me afschrijf.

Inspiratie

Ik heb bij het loslaten naast de workshop van Jan Bommerez en alles wat daarbij komt kijken, zoals de Release Technique van Lester Levenson  en de Quantum Light Breath van Jeru Kabbal, veel gehad aan zowel de filmpjes van Mooji als aan het in mijn beleving fijne boek over het leven van Sri Ramana Maharshi. Grappig genoeg kwam ik pas later achter de lijn Mooji, Papaji en Sri Ramana Maharshi.

Identificatie

Voor een ieder de als zelfstandige werkt, een al dan niet vaste baan of een bedrijf heeft is het vast herkenbaar dat je je identificeert met je werk, voor mij is/was dat wel het geval. Je brengt een groot gedeelte van je tijd, je energie, je aandacht en je gedachten door met van alles over je werk. Het is dus niet meer dan logisch dat er sprake van identificatie is. Hoe langer je bij of voor een organisatie werkt hoe sterker deze identificatie zal zijn volgens mij. Een belangrijke les die ik heb geleerd is dat ik mijn werk niet ben en dus ook de organisatie niet ben. Ik vorm een klein stukje van de organisatie, ik ben hem niet. Hoe goed of hoe slecht het gaat met de organisatie staat dus los van hoe goed of slecht het met mij gaat. Ik heb letterlijk moeten leren loslaten dat ik hier niet voor verantwoordelijk ben. Uiteraard ontslaat me dat niet voor de zo goed mogelijke uitvoering van mijn werk maar ik ben mijn werk niet, ik ben de organisatie niet.

Niet alleen
Naast dat het een harde les is geweest voor mijzelf door de betrokkenheid die ik voelde door het OR werk dat ik heb gedaan, heb ik ook gezien waar een sterke identificatie met de organisatie, een onderwerp een rol, een project toe heeft geleid bij collega’s en helaas nog steeds toe leidt. Ik ben niet de enige die even pas op de plaats moest maken zeg maar.

Tijdens het Permanent Beta Festival in de bossen van Drenthe mocht ik ook het verhaal van een ondernemer horen over zijn faillissement. Ook dit was een typisch geval van een sterke identificatie. Door de verwevenheid van zijn werk met zijn leven en zijn faillissement raakte hij zelf ook in een diepe crisis. Zijn onderneming was zijn leven en nu zijn onderneming voorbij was ervaarde hij dat zijn leven dat voor een deel ook was. Toch zat hij naast mij levendig deel te nemen aan het gesprek over de toekomst van werk.

Ook rollen

Op de een of andere gekke manier stopt door de hiërarchische structuur in veel grote organisaties ook het vermogen om zelf na te denken, er wordt vaak gekeken naar de leiding van een organisatie voor de richting en beslissingen. Ook dit is een vorm van identificatie in mijn beleving en wel de identificatie met je rol in de organisatie. Zoals het ook geldt voor je werk in het algemeen, zo geldt het ook voor je rol. Je bent je rol niet, je vervult slechts een rol in de organisatie. Hoe vaak echter zijn rollen niet goed verdeeld? Een toekomstbestedige organisatie is in mijn beleving zo ingericht dat er geen vaste rollen zijn maar dat er per situatie gekeken wordt wie de beste talenten of eigenschappen heeft om een gegeven klus te klaren. Deze beweging is natuurlijk in de ZP wereld al lang te zien.

De andere kant

Loskomen van de organisatie waar je voor werkt kan tot hele andere situaties leiden. Een gekke situatie deed zich onlangs voor toen ik voor mijn werk een presentatie mocht geven over Internet of Things, na de hype over sociale media de volgende (terechte) trend die zich aandient. De spreker na mij zette zich meerdere malen openlijk maar onterecht af tegen de voorbeelden die ik had gegeven tijdens mijn presentatie. Ik zat met enige ergernis en verbazing op mijn stoel in de zaal moet ik bekennen. Ik wist dat ik het sowieso niet persoonlijk moest nemen en zijn kritiek op mijn voorbeelden klopte van geen kant. Pas na enige tijd snapte ik waarin het probleem volgens mij zat. Hij zette zich niet tegen mij af maar tegen de organisatie die ik vertegenwoordigde toen ik op het podium stond. Hij was druk bezig met het verwerven van positie van zijn eigen organisatie en project door zich af te zetten. Een kleine glimlach kwam op mijn gezicht toen ik besefte dat ik me dus blijkbaar zo los had gemaakt van mijn werkgever dat ik niet doorhad dat het niet over mij ging maar juist over de werkgever.

Verlichting

Je kunt met het het loslaten van identificaties heel ver gaan, tot verlichting aan toe zoveel is mij duidelijk geworden door het lezen en bekijken van de eerder genoemde Sri Ramana Maharshi en Mooji. De belangrijkste vraag die steeds gesteld wordt is wie het nou is die zichzelf ziet, wie is de waarnemer? Het structureel stellen van deze vraag heeft mij in ieder geval door veel situaties geholpen en helpt mij nog steeds. De meditaties en ademhalingstechnieken die ik via de workshop van Jan Bommerez heb geleerd ondersteunen dit. Van wie is het nou die het verdriet voelt tot wie is het nou die zo blij tot de rust van meditatie.

Onderdeel bij sterven organisaties
Ik sluit af door te stellen dat loslaten van identificatie in mijn beleving ook een belangrijk belangrijk onderdeel is bij het sterven van organisaties. Door je los te maken van je identificatie kun je weer ontdekken wat je werkelijk komt brengen. Dit blog is wat mij betreft dan ook een belangrijke aanvulling van mijn vorige blog. De reacties die ik vanuit soms zeer onverwachte hoek heb gekregen zijn de inspiratie geweest voor dit blog.