Over beperkte menselijke capaciteiten en de roep om duidelijkheid in onzekere tijden

Ik geef de laatste tijd redelijk wat social media workshops. Aangezien Syntens door het ministerie van Economiche zaken gefinancierd wordt ben ik erg voorzichtig met de inhoud van de workshop. Ik probeer het zo inspirerend mogelijk te maken en zoveel mogelijk op hoofdlijnen te blijven. In mijn netwerk heb ik namelijk redelijk veel social media experts die met hun kennis hun brood verdienen.

Breder kader
In het bredere kader dat ik schets maak ik ruimte voor meer strategische zaken zoals storytelling, positionering en de marketingmix. Een van de veel door mij gehanteerde modellen is een driehoekje uit het boek conversational capital. Wie ben je? Wie zeg je dat je bent en wat zeggen anderen. Om heel eerlijk te zijn kom ik nog weinig bedrijven tegen waar deze driehoek redelijk in lijn ligt met elkaar.

De kern

De kern van deze driehoek is voor mij ook dat je waarmaakt wat je zegt. Komt het woord gezellig als statement op je website voor, dan wil ik ook geen kille stockfoto’s zien, om maar eens een eenvoudig voorbeeld te nemen. De voorbeelden die ik kan geven zijn echter schier eindeloos.

Zo simpel mogelijk

Om een goede driehoek te creeren moet je deze wat mij betreft zo simpel mogelijk houden. Wie ben je? Waar sta je voor? Welke toegevoegde waarde lever je. Hele simpele maar zo blijkt in de praktijk ook hele lastige vragen. Als je te veel bent echter, dan wordt het ook steeds moeilijker om dat uit te leggen.

De kunst is het terug keren naar de kern, naar het versimpelen van de boodschap, het eenduidige verhaal dat herkenbaar is, dat zingeeft aan een organisatie en zijn volgers.

Segmentering werkt niet meer
Wat hierbij past in mijn beleving is dat de tijd van het oude gesegmenteerde doelgroepdenken uit de marketing voorbij is. De gemiddelde klant bestaat niet namelijk. Het gaat er volgens mij steeds meer om dat je iets toe te voegen hebt dat van waarde is voor mensen voor wie dit van belang is. Die mensen kunnen heel verschillend zijn.

De beperkingen van de mens
Als mens hebben we ook nog eens de eigenschap dat we niet van lange lijstjes houden. Maximaal 7 items op een site, modellen met maximaal 7 variabelen, top 5 lijstjes. Als het meer variabelen worden dan verliezen we het overzicht. Nog een pleidooi voor het feit dat het verhaal dat je vertelt eenvoudig is, makkelijk te bevatten, makkelijk toe te passen, makkelijk te volgen.

Het filmpje van Dan Pink laat wetenschappelijk onderbouwd zien dat dit onze werkelijkheid is.

Veel variabelen is veel onzekerheid
Op het moment dat er dus heel veel variabelen zijn en er veel onzekerheid is dan komen de problemen vanzelf. Wat je in dergelijke situaties veel ziet is een roep om focus, een schreeuw om duidelijkheid. Voor iedereen is deze duidelijkheid anders. De een wil meer vrijheid en minder last van alle regeltjes, de ander vraagt om een verduidelijking van de regels. De een zegt dat je focus aanbrengt door je te richten op een groep, de ander zegt dat je focus aanbrengt door je te richten op specifieke thema’s, weer een ander zegt dat je focus aanbrengt door voor bepaalde instrumenten te kiezen en dan zijn er ook mensen die zeggen dat je focus aanbrengt door te gaan voor bepaalde produkten. Kortom er zijn erg veel verschillende interpretaties mogelijk van het begrip focus. Net zoals ik er deze week achter kwam dat er erg veel interpretaties mogelijk zijn van de tekst van Graceland van Paul Simon.

Iedereen wil hetzelfde
De grap is dat iedereen eigenlijk hetzelfde wil namelijk terug naar een te begrijpen basis, wat die basis dan ook moge zijn, liefst een gedeelde basis.

Leiderschap is keuzes durven maken

Leiderschap is in mijn ogen dan ook dat je een keuze durft te maken wat die basis dan is of gaat worden en dat je je daarbij beperkt tot maar een paar punten. Een basis die door de mensen in de organisatie gedeeld wordt.

Ruimte voelen

Blijf je in een organisatie hangen in de grote brij van variabelen en onzekerheid dan zal volgens mij de individuele overleving gaan prevaleren. Mensen zullen dan in de organisatie geen ruimte voelen om zich met elkaar en het doel te verbinden. Ze hebben genoeg aan zichzelf en het moeizaam te vinden pad. Het doel is niet duidelijk of door alle ruis onduidelijk. Je creeert dan ook geen volgers en welke waarde voeg je toe als je geen volgers hebt. Het is bijna een geloof…

Maak je de goede keuze?
Als je dan een keuze maakt, kies je dan het goede? Of het de goede keuze is geweest weet je altijd pas achteraf. Je bent in ieder geval wel op reis geweest met een duidelijk doel en als je goed op hebt zitten letten kun je tijdens elke reis wat leren…

Het doel of de grenzen?
Laat de grenzen vervagen, zorg voor een duidelijk en simpel doel, maak het verhaal zo dat het makkelijk is door te vertellen en durf bovenal heldere keuzes te maken. Het resultaat zal zijn dat mensen in een organisatie de ruimte voelen en zich met elkaar verbinden om dat gezamelijk doel te realiseren, twee weten nog steeds vaak veel meer dan 1. Soms is meer wel beter namelijk.