Investeren

Ken je Enzo Knol al? Het is een vraag die ik vaak stel als ik weer eens een social media workshop geef. Inmiddels is het zo dat als ik mensen vraag of ze wel eens van hem gehoord hebben, dat het voor een overgrote meerderheid wel het geval is. Het percentage wordt al een stuk lager als ik vraag wie wel eens een filmpje van hem heeft gezien. De grap is echter dat zelfs als men niets van hem heeft gezien er wel al allerlei beelden leven, over het onzin gehalte en het feit dat alles maar gedeeld wordt. Met andere woorden men vindt er van de buitenkant alles van, en dan heb ik het nog niet over andere online fenomenen zoals StukTV en DylanHaegens

Het interessante wat veel met name oudere generaties over het hoofd zien is dat Enzo Knol slechts een voorbeeld is van een compleet veranderend medialandschap. Inmiddels is het al zo dat de uitgaven voor online adverteren al groter zijn dan alle ander media en als je kijkt naar de ‘kijk’cijfers dan zou Enzo in de top 15 van best bekeken TV programma’s komen, dagelijks wel te verstaan.

Als je referentiekader echter de TV is met een programma als DWDD, dan zou het belang van deze cijfers echter zo maar kunnen ontgaan.

Maar stel, je bent een investeerder in media en je wil je rendement verhogen, dan is het toch logisch dat je niet blijft hangen in wat je allemaal vindt van Enzo Knol en ander vloggers en Youtubers? Het is dan toch slimmer om te kijken wat de principes zijn die erachter zitten zodat je een goede basis hebt om te kijken hoe je in die wereld stappen kunt zetten?

Buiten is makkelijker

Het voorbeeld hierboven over de veranderingen in de media is lekker veilig en makkelijk en speelt zich met name buiten je af. Het vraagt van je dat er een op blik houdt maar echt veel dieper hoeft het niet te gaan. Het wordt een heel ander verhaal als het wel heel persoonlijk wordt, als het over jou gaat, dat is tenminste wat ik in mijn werk in en met organisaties vaak terug zie. Het is heerlijk veilig en comfortabel om het over DE organisatie te hebben, of over HET management maar zodra het over jouw overtuigingen, jouw patronen, jouw gedrag gaat wordt het vaak een stuk lastiger.

Spiegel

Ik vergelijk het persoonlijke stuk vaak met een spiegel. Wanneer heb jij voor het laatst naakt voor de spiegel gestaan? Al naar gelang je meer of minder vrede hebt met je uiterlijk is dit meer of minder comfortabel. Zonder alle letterlijke lagen die je normaal gesproken bedekken is er ook vaak figuurlijk een enorme naaktheid en kwetsbaarheid.

De spiegel zelf doet eigenlijk niet zoveel, hij weerkaatst slechts het beeld dat hem gepresenteerd wordt. Onze ogen en het autonome deel van ons brein doen ook niet veel meer dan het waarnemen van het feitelijke beeld dat via de spiegel wordt weerkaatst. Het is echter het individuele interpretatie proces dat bepaalt wat de kleuring is van de waarneming die we hebben gedaan. Het zijn de, al dan niet opgedrongen, beelden die in ons zelf leven van wat mooi is, wat lelijk is, wat de goede vorm heeft, wat te dik is, wat te dun is, het zijn die beelden die bepalen wat we van het spiegelbeeld vinden….wat wij er van vinden. (!) In het onderstaande filmpje laat Will Smith mooi het verschil tussen denken over en doen zien.

Je hebt twee mogelijkheden om om te gaan met dat wat je van jezelf vindt in de spiegel. Je kunt loslaten wat je van je fysiek vindt of je kunt proberen dat fysiek te veranderen. Dat laatste is soms makkelijk, een paar kilo eraf, en soms wat lastiger en vraagt dan bijvoorbeeld ingrijpende operaties. Je kunt ook proberen los te laten door te onderzoeken waarom je vindt wat je vindt en kijken welke overtuigingen en/of beelden hierachter zitten.

Dammetjes

Het mooie van deze metafoor is dat het glashelder (punt intended) weergeeft wat er in veel coaching en team situaties speelt. Als het ergens niet stroomt bij iemand of in een organisatie of team heeft het vaak te maken met overtuigingen en beelden die er leven over de organisatie, het MT en over collega’s. De organisatie is echter de organisatie, het team is het team en… er zijn onze beelden ervan. Deze beelden vinden vaak hun basis in overtuigingen, bewust en onbewust, die zich vertalen in gedrag of patronen, individueel en collectief. In de context van een team wordt het helemaal lastig als er meerdere van deze gedragingen en patronen elkaar negatief versterken. Ergens zijn deze individuele overtuigingen, patronen of gedragingen ontstaan; door ervaringen, in de jeugd, misschien zelfs doorgegeven door ouders, misschien zelfs al generaties doorgegeven en als je er open voor staat misschien zelfs door eerdere levens. De belangrijkste vragen zijn nu of je er wat mee wilt en/of kunt.

Willen

In eerdere blogs heb ik wel eens verwezen naar de 10 rules of being human. Met name de regels over het leren van lessen zijn in deze context relevant. Als je je eigen leven als het leren van lessen kunt zien waarbij je altijd meerdere kansen hebt, dan heb je ook de mogelijkheid om je overtuigingen, je gedrag en je patronen aan te passen, alleen of met hulp van anderen. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat dat niet altijd gemakkelijk is, af en toe zelfs ronduit pijnlijk, het is echter wel altijd lonend, als je de moeite tenminste neemt en ook beseft dat het een proces is dat nooit zal stoppen. Ik ben op dit vlak al van alles tegengekomen, mensen die al veel tijd en energie in hun persoonlijke ontwikkeling hebben gestoken en van nature zelfreflectie bezitten, mensen die dat nog niet hebben gedaan, mensen die er open voor staan, mensen die alle luiken sluiten zodra je te dicht bij ze in de buurt komt en alles wat daar tussenzit. Het is wat mij betreft niet zo dat je al je zielenroerselen bloot hoeft te leggen. Als je echter als mens, als organisatie of als team een stap wil maken, of een les wilt leren, dan is een bepaalde openheid om de belemmeringen te onderzoeken wel gewenst en zelfs nodig.

Kunnen

De belangrijkste manier om het weer te laten stromen is om eerst te onderzoeken wat de overtuiging, het gedrag of het patroon is. Het onderzoek geeft namelijk de ruimte om het te ont-wikkelen, om het te zien voor wat het werkelijk is. Om er vervolgens anders mee om te kunnen gaan moet je wel durven aan te kijken en te verwerken wat je tegenkomt. Ieder mens heeft beschadigingen, je bent hierin nooit alleen. De oorzaak kan anders zijn, de aard van de beschadigingen kan variëren, de diepte van de ontstane verwonding kan heel anders zijn en hoe het zich heeft vastgezet ziet er ook steeds anders uit. Ieder heeft wat dat betreft zijn of haar eigen pad te lopen. Het enige dat voor mij geldt is dat het verstoppen onder veel beschermingslagen niet werkt. Bewust of onbewust komen de beschadigingen in soms zeer onverwachte vervormingen naar boven. De vraag is wat pijnlijker is, de regelmatig lastige consequenties van een terugkerend patroon of gedrag of het aankijken en verwerken van de oorzaak. Soms lijkt het wat dat betreft wel of we verslaafd zijn aan de pijn van belemmerende gedragingen en patronen zo hardnekkig wordt er soms geweigerd om te onderzoeken hoe het komt.

Verantwoordelijkheid

De vraag is en blijft hoeveel verantwoordelijkheid neem jij voor je leven? Het is een vraag die ik mezelf ook regelmatig stel en ook ik kom nog zeer regelmatig onplezierige, niet werkbare en vervelende patronen tegen waar ik nog geen verantwoordelijkheid voor heb genomen. Iedere keer echter als ik door de moeite heen ga en ontrafel hoe het zit, met en zonder hulp, dan kan ik voelen dat er weer iets is opgelost, letterlijk. Volledig nemen van verantwoordelijkheid voor je eigen leven is wat ik andere mensen ook gun en dat is volgens mij ook de basis voor de ont-wikkeling van mensen, teams en organisaties en met name leiderschap. Want teams en organisaties kennen één belangrijke gemeenschappelijke deler, de belangrijkste bouwsteen van alles, mensen…. mensenwerk, mooi hè?