Laten we stoppen met te vragen hoe!

een blog over de Golden Circles en waarom volgens mij de Why en What de belangrijkste vragen zijn..

Why, How, What

Een van de filmpjes die mij en naar ik heb gemerkt vele anderen heeft geïnspireerd is die van Simon Sinek over de Golden Circles. In dit filmpje ontleed hij wat het verschil is tussen meer en minder succesvolle bedrijven. Volgens zijn stelling zijn de succesvolle bedrijven zij die een hele heldere en aansprekende Why? hebben geformuleerd, ze hebben goed nagedacht over waarom ze de dingen doen die ze doen. Doordat wij als mensen nog steeds veel waarde hechten aan onze geloofssystemen is een verbinding maken veel eenvoudiger voor ons als dat van jou overeenkomt met dat van het bedrijf.

Dit geldt in mijn beleving niet alleen voor de klanten van een bedrijf maar ook voor de medewerkers van datzelfde bedrijf. Als jouw bedrijf doet waar jij in gelooft dan heb je meer plezier en medewerkers die het naar hun zin hebben zijn productiever. Arnold Bakker gaf op de Energiedag van de MKB Krachtcentrale nog een heldere uiteenzetting over bevlogen medewerkers.

Wat ik zelf ervaar en om mij heen in veel andere bedrijven ook zie is dat er veel meer wordt stilgestaan bij de hoe. Hoe doen we dit, hoe zit dat, hoe loopt dit, hoe, hoe, hoe. Waar het volgens mij om gaat is dat volgens mij de hoe vraag overgewaardeerd is en dat er veel te veel energie naartoe gaat, in bedrijven, in de politiek en in te maatschappij. We zouden meer aandacht kunnen en mogen besteden aan de Why vraag en dat direct vertalen naar What het is dat we gaan doen.

In een eerder blog heb ik van het voorbeeld verteld van een kleine organisatie waarbij de verbinding tussen de strategie en de operatie heel direct was, de tactiek werd gecombineerd met de operatie, de hoeveelheid ruis was minimaal en de terugkoppeling vanuit de operatie naar de strategie optimaal. Er loopt voor mij een stevige parallel tussen de Why, How, What en strategie, tactiek en operatie. De Why vraag is een strategische vraag, de How vraag is een tactische vraag en de What vraag is een operationele vraag.

Ik trek de parallel graag nog even door naar de 3V’s Vertrouwen, Verbinding en Vakmanschap, veel gebezigd in nieuw organiseren management literatuur momenteel. Deze drie V’s worden gezien als sleutel in meer menselijke organisaties.

(kijk overigens wel even naar deze video van Jiskefet over integriteit.. )

Dit begrip is voor mij heel erg sterk met de How, de hoe verbonden. Het is voor mij een van de randvoorwaarden om de What te realiseren, voor nu parkeer ik hem even, ik kom er zo op terug.

Kleiner en eenvoudiger organiseren is een terechte trend van deze tijd. We ondervinden sterk de nadelen van de schaalvergroting die op veel maatschappelijke terreinen hebben plaatsgevonden. Het kleinere organiseren doet ook veel meer recht aan dat wat er op het operationele niveau nodig is, vakmanschap. Een vakman weet wat hij moet doen, die hoef je niet te vertellen hoe hij dat moet doen. Hij weet wie hij er voor nodig heeft, wat hij er voor nodig heeft en doet het dan ook. Als deze zelfstandigheid er niet is dan kan je wat mij betreft niet spreken van een vakman. Een vakman heeft wel het gevoel van vertrouwen nodig, dat hebben we allemaal.

What-Operationeel-Vakmanschap

Jan Bommerez heeft het meerdere malen mooi verwoordt, we hebben niet meer genoeg aan lineair denken, dat is te langzaam en te voorspelbaar.  In een nog te verschijnen artikel in (jawel!) de Telegraaf verwoordt collega Anke Wiersma het ook goed dat je uit een ander vaatje dan het hiërarchisch ingestelde Anglo Saksische model zult moeten tappen als organisatie om de snelle veranderingen in onze maatschappij en economie bij te kunnen benen.

Tevens heb ik mijn bespiegelingen over de kracht van het niet weten al eens op dit blog verwoord.

Wat ik observeer is dat er nog te veel tactisch wordt bewogen. Er zijn nog te veel mensen met dit niveau bezig en die hebben alle tijd om zich met de hoe vraag bezig te houden. Het gevolg is dat er scenario’s komen, er overlegd wordt over de scenario’s, de scenario’s aangepast worden, er regels op basis van de scenario’s komen, er overlegd wordt hoe we het gekozen scenario gaan implementeren etc. etc. etc. In mijn beleving zijn we te veel aan het nadenken over het hoe en te weinig aan het doen en alleen door te doen gaan we leren wat het beste onder de gegeven omstandigheden in de gegeven situatie werkt. Als ik nog even terugkeer naar de vakman, een vakman hoeft niet te horen hoe hij het moet doen en de moderne vakman kan door alle technologie die we tegenwoordig tot onze beschikking hebben ook zelf de juiste tactische overwegingen maken. De verbinding laat je tussen vakmensen zelf plaatsvinden en die gaan het hebben over wat ze gaan doen.