Maria Mazarakis van het Inspiratiehuis in Arnhem had me al een keer gevraagd om te komen spreken op het Inspiratiepodium en ik zag niet zo goed wat ik er moest doen. De aanhouder wint zeg maar want ik ben er toch gaan staan. Hieronder staat de basis van mijn verhaal.

Achterkant, wat is dat?
Je minder bekende kant?

Tja, er zijn mensen voor wie mijn snowboardkant de achterkant is terwijl het voor mij een wezenlijk onderdeel is want het is een gevoelsspel met de zwaartekracht, of voor weer anderen is het kitesurfen de achterkant maar dit is alweer wezenlijk want het is een spel met de elementen water en wind. Voor weer anderen is mijn sociale innovatie kant de achterkant en deze is net zo wezenlijk want het is mooi te streven naar organisaties waar mensen echt helemaal mens mogen zijn. Weer anderen zien mijn spirituele kant als de achterkant, als je het dan over wezenlijk hebt…..

Momenten
Mijn associatie met de achterkant  en sleutelmomenten was dat ik onbewust de moeilijke momenten in mijn leven op ging zoeken in het erg fijne en open gesprek met Maria. Van het opgesloten worden in een speeltoestel op de lagere school, een ruzie op het schoolplein van de middelbare school met een klap in mijn gezicht, de wat mij betreft pittige geboorte van Nora, tot mijn vader dood in de kist.

Kenmerkend toen en nu is wel het gevoel van die momenten, ik kan het zo nog oproepen. Op de momenten zelf kon ik er helemaal niets mee, enorm frustrerend….

Gevoel
Een heel belangrijk terugkerend element in mijn leven is gevoel. Het is de waarom van de sporten die ik doe.
Het is een vulkaantje in mij. Als kind kon ik best driftig zijn, zeker als er met mijn gevoel werd gespeeld, ik heb wel eens een vriendje geslagen puur om het feit dat hij zat te jennen, meer dan 30 jaar na dato weet ik dat nog.

Ik heb vrachtwagenladingen vol gevoel maar als het er is is het voor veel mensen best heftig, inclusief mezelf. Over de jaren heb ik geleerd mezelf in te houden, domesticering zou je het kunnen noemen. Dus heb ik het zo veel mogelijk in mijn sporten gestopt, als uitlaatklep en dat zijn ze nog steeds. Tegenwoordig is het niet alleen sporten want ik heb gemerkt dat het belangrijkste eronder een stuk verbinding is met de natuur, een goede lange wandeling werkt ook goed.

Fanaticus
Ik ben altijd fanatiek geweest, als iets belangrijk voor me is dan gaat de gashendel open. Dat was zo in mijn werk, maar zeker in mijn sporten. Te veel is dat voor sommigen, losing touch with reality zeg maar, overkill, te fanatiek. Af en toe werd ik wat meewarig aangekeken, en ik maar lekker druk bezig zijn met mijn boards te waxen.

Een klein voorbeeldje? Ik graaf me helemaal in in de informatie die ergens over te vinden is. Ik kan je urenlang vermaken over verhalen uit het snowboarden, materiaalkeuze, de wax, bindingen, schoenen, sneeuw, structuur, luchtvochtigheid, alle achtergrondverhalen, mooie plekken, snowboardlatijnverhalen, de ontstaansgeschiedenis enzovoorts. Hetzelfde verhaal gaat op voor het kitesurfen, kites, spots, barren, lijnen, de ontwikkelingen en ook hier enzovoorts, eindeloos.

Mid Life

Zoals volgens mij bij veel eind dertigers begin veertigers kwamen de afgelopen jaren ook bij mij de essentiele levensvragen voorbij. Waarheen, waarom, waartoe, enzovoorts.  Je zou het de klassieke Mid Life crisis kunnen noemen. Het begon eigenlijk in mijn tijd bij Syntens, het zelfonderzoek startte bij de training MDI (Insights) op basis van het gedachtengoed van Jung. Van Jung naar synchroniciteit is dan nog maar een kleine stap en van synchroniciteit naar spiritualiteit een nog kleinere.

Naïef

Dwars daar doorheen heeft bij mij al jaren de vraag geleefd van waarom het is dat mensen elkaar zoveel bizarre dingen aandoen. Ik heb bij World Online veel meegemaakt en veel hele gave dingen maar ik heb ook dingen gezien waar ik nu nog niets van snap, niet alleen bij World Online overigens. Net zoals ik niet snapte van de klap in mijn gezicht op het schoolplein. Mensen horen toch lief voor elkaar te zijn. Het is een naïviteit die ik deels zelfs koester.

Queeste

Het pad waar ik op belandde zou je het beste kunnen omschrijven als een no way back. Of zoals Cruijf het zie, je ziet het pas als je het doorhebt en als je het eenmaal ziet dan kun je het niet meer anders zien. Het heeft mij langs vele afslagen geleid waar ik er redelijk wat van heb onderzocht. Ik zei al dat ik nogal fanatiek kan zijn en dat geldt ook hiervoor. Ik heb heel wat gelezen, doorgespit en een paar dingen meegemaakt. De lijst met boeken die ik op goodreads heb staan is best al lang, maar op het internet staat nog zoveel meer. Zo zijn er ook nog de bijzondere persoonlijke gesprekken en de schier oneindige hoeveelheden video’s… Get the picture?

Meesterschap

Er is ook nog iets fascinerends want je kunt stapels boeken lezen over spiritualiteit  maar dat kun je ook over snowboarden. Het wil nog niet zeggen dat je na het lezen kunt snowboarden, laat staan een wedstrijd winnen. Meesterschap kost tijd, het heeft mij heel wat jaren gekost Nederlands Kampioen te worden.

Resoneren
Maar dat meesterschap in spiritualiteit wat is dat dan?
De omzwervingen hebben mij in ieder geval gebracht dat ik veel beter durf te vertrouwen op wat er in mij resoneert. Een heel praktisch voorbeeld. Ik heb diverse malen in een boekenwinkel gemerkt dat bij bepaalde boeken er iets in mij ‘aanging’. De nekharen gaan dan overeind net alsof mij duidelijk wordt gemaakt, deze moet je hebben. Geen van de boeken die ik zo kocht hebben mij teleurgesteld. Sterker nog ze hebben mij enorm geholpen in mijn zoektocht.

Het heeft me ook een handreiking gegeven om dichter bij mijn Zelf te komen. “Wie ben Ik” heeft een veel diepere lading gekregen, het zelfonderzoek of de meditatie op die vraag maakt dat dingen waar ik me onbedoeld druk over maak heel snel tot hun onbenulligheid gereduceerd worden.

De zoektocht naar wat?
Het pad van deze boeken heeft iets in mij aangewakkerd een verlangen naar verlichting, of simpeler gesteld naar een diepe wijsheid want praten over verlichting ligt al gevoelig, er naar verlangen wordt al snel belachelijk gevonden. Dus ben ik mezelf in aan het graven, aan het verdiepen in de mensen die deze staat hebben bereikt, voor zover bekend, zit ik te grasduinen achter wat er is gebeurd, wat ze zeggen, wat ze doen, of nog beter wat ze laten, veel, heel veel. Hermes Trismegistus resoneert, heel sterk, de Upanishads maar nog veel meer Sri Ramana Maharshi en Mooji, ook Jesus resoneert, het Thomas evangelie bevat erg krachtige stukken.

De weg van je hoofd naar je hart is de kortste afstand die het langste duurt wordt wel eens gezegd…

Why?
De why achter mijn queeste is vrij eenvoudig, iedereen die wel eens een blog van mij heeft gelezen kan hem aan zien komen nu. We leven op een prachtige wereld, we hebben het geschenk gekregen van alle ervaringen in dit leven in dit lichaam en dat nog vele malen maar het blijft mij puzzelen waarom we er op veel punten zo’n puinhoop van maken. En du moment dat ik dat zeg weet ik terstond hoever ik nog verwijderd ben van waar mijn queeste over gaat en toch… En toch komt op die queeste zoveel mooie informatie naar voren, zulke intens mooie momenten, want ergens onder verlichting zit een mooi en wijs leven, in harmonie met mezelf en met anderen, met de wereld. Of het nu via religie is, via het pad van de vrijmetselarij, via de gnostiek of het boeddhisme, het doet er eigenlijk helemaal niet toe. De weg naar zelf een beter mens worden, een betere versie van jezelf, veel dichter bij je Zelf met een hoofdletter, die weg zal uiteindelijk leiden tot een betere wereld, dat is mijn overtuiging, mijn why, a strong sense of love and belonging, geborgen in je Zelf met een hoofdletter, met dank aan Brene Brown.
Verbeter de wereld en begin bij jezelf.
Ik ben begonnen en doe mijn best, meer kan ik niet… en eenvoudig is het niet

Be impeccable with the word, don’t make any assumptions, don’t take anything personal en do your best, 4 simpele regels, maar ga er maar eens op letten, elk moment van de dag weer kom ik ze tegen.

Spiritualiteit
Er zijn nog twee teksten die ik graag met jullie zou willen delen omdat ze erg goed omschrijven hoe het voor mij voelt.

“Spirituality is one’s capacity to be guided. It is not about how much we mediate. Or how often we go to church. Or how many yoga poses or Sanskrit words we know. Or how much time we spend praying. Or how many Om pieces of jewelry we have. Spirituality is really about how much we get out of our own way and allow ourselves to be guided by our Self

That means . . .

Letting go of expectations.

Releasing attachments to the way we think things should be.

Quieting the voice of our ego so we can hear the voice of inner wisdom.

Making changes that maybe scary and facing uncertainty with faith.

Being of service to others that Spirit places in our lives in often unexpected ways.”

 

en om af te sluiten een prachige quote uit de Upanishads

“Those wise ones who see that the consciousness within them is the same consciousness within all! beings attain peace

Peace!”

 

Hieronder staat de video die is gemaakt en wat ik daadwerkelijk vertel.