Nature quest

Twee jaar geleden was ik op een nature quest bij Way of Nature Nederland. Onder toeziend oog van John Milton en de vakkundige begeleiding van Annemieke, Richard en Simoon was ik een van deelnemers voor een solo van 48 uur in de bossen tussen Havelte en Appelscha.

Angst

Wat ik in de solotijd tegenkwam was angst en dat was een vreemde gewaarwording. In de eerste plaats omdat ik mezelf helemaal niet bang aangelegd vond, confronterend was een beter passend woord. Ten tweede omdat ik voor meer dan 1 ding bang was. De wind die door de bomen huilde, dezelfde wind die ik zo fijn vindt als ik ga kitesurfen, precies die wind maakte dat ik enorm onrustig werd. Het benam mijn onderscheidingsvermogen tussen de gewone geluiden van het bos en de geluiden die niet tot het normale patroon behoorden. Een gevoel van onveiligheid was wat resteerde. Het andere aspect dat angst veroorzaakte was de vrees voor de lone wolf, de lone nut. Die gek die toevallig voorbij zou komen en het op mij gemunt had.

Toen ik de angst voor een mogelijke aanval geïdentificeerd had kon ik eindelijk pas rustig in een meditatie wegzakken. De simpele oplossing die voor mij werkte was door met mijn rug tegen een boom te gaan zitten. Waar kwamen deze angsten echter vandaan, wat of wie had ze veroorzaakt? Vragen waar ik niet direct een antwoord op had en die mij enige tijd hebben gekost om te doorgronden.

Heling

De eerste en belangrijkste stappen van elke heling of verandering is echter dat je onder ogen kunt en durft te zien dat er iets is en wat het dan is of zou kunnen zijn. Het probleem wat ik ontdekte bij het ontrafelen van mijn angsten is dat ik er allerlei lagen overheen had gelegd waardoor het voor mij moeilijk te zien was wat nou echt de oorzaak was. Daarbij doe ik en heb ik in mijn leven veel sporten gedaan die veel anderen als extreem beschouwen zoals wedstrijdsnowboarden en kitesurfen. Hier hoorde ook voor mij een zekere spanning gewoon bij en dat maakte het nog lastiger om zuiver te kunnen zien wat wat was.

Nu bijna twee jaar later is er door het nodige emotionele en mentale opruimwerk en het verder ontwikkelen van mijn spirituele kant voldoende ruimte ontstaan om de oorzaak van de angst te doorgronden. Volgens mij is het feit dat het zo lang duurde een belangrijk gegeven, processen als deze kosten tijd en kun je niet overhaasten. Het gaat over bewustzijn en het vergelijk dat volgens mij treffend is, is in dit geval gras. Dat knapt als je er aan gaat trekken om het sneller te laten groeien.

Patronen

Een van de patronen die ik heb ontwikkeld als kind is dat ik me veel heb aangepast. Ik heb een behoorlijke sensitiviteit ontwikkeld om aan te voelen wat er gevraagd wordt in een situatie om dit te kunnen doen. Een onderdeel van dit aanpassen was ook een afwachtende houding. De laatste tijd ben ik echter erachter gekomen dat dit iets is dat van nature eigenlijk niet bij mij hoort. Het zorgt deels voor een vervormd en soms zelfs paradoxaal gedrag waar ik zelf last van heb, ook zakelijk.

Honden

Volgens mij is er een angstige houding bij mensen redelijk vergelijkbaar met de sensitiviteit bij dieren. Een dominante hond voelt ook aan als een andere hond angstig of afwachtend is en zal zich laten gelden. Iets vergelijkbaars is mij regelmatig als kind overkomen. Ik voelde me regelmatig bedreigd door een paar jongens in de wijk die mijn afwachtende en angstige houding aanvoelden en daarin met agressief gedrag op inspeelden. Er was geen sprake van enig fysiek contact maar wel achterna zitten en ook verbaal dreigen. De eerder genoemde lone nut was dus geen idée fixe maar een echte ervaring, iets dat keurig verstopt zat onder de nodige lagen.

Veranderen

Door in het bos in Havelte de angst te ervaren, te zien, er mee te mogen zijn en door het proces van de afgelopen jaren heb ik belangrijke sleutels gekregen om in mijn ogen onnatuurlijk en niet passend gedrag te veranderen. Wat het gaat brengen is nog onduidelijk maar ik kan nu al zeggen dat het een stuk prettiger voelt.