Gedoe

Mocht je het nog niet gemerkt hebben dan kan ik je op deze plaats vertellen dat er nogal wat aan de hand is in de wereld en niet alleen op het politiek vlak. Natuurlijk, we kunnen het belang van alles ter discussie stellen maar het blijft een feit echter dat veel hoe dan ook invloed heeft op ons dagelijkse leven. De verkiezing van Trump, de diskwalificatie van de rechterlijke macht en de media door hem, het buitenspel zetten van de media in Turkije door Erdogan in geval van crisis, de komende verkiezingen hier in Nederland en het feit dat de PVV de grootste partij in de peilingen lijkt, niet zo maar wat zorgelijke ontwikkelingen. Het geweld tegen een journalist door wat bodyguards van Marine Le Pen laat helder zien hoe ver men al van fatsoen verwijderd is.

Sterke leiders?

Wat mij blijft verbazen is de continue roep om sterk leiderschap aan beide zijden van het spectrum, als je tenminste nog van zijden kunt spreken in het steeds verder versnipperende veld. Het antwoord op deze vrijwel zonder uitzondering mannelijke ‘leiders’ (Marine Le Pen daargelaten, hoewel zij wat mij betreft meer mannelijke energie heeft dan veel mannen), met wat ik er van zie met fascistoïde trekken in hun bewind, moet komen van andere sterke mensen daartegenover zoals in dit artikel over Angela Merkel bijvoorbeeld wordt betoogd.

 

Leren van verleden

Fascistoïde trekken? Ja, wat mij betreft zeer zeker. Letterlijk staat op Wikipedia de volgende omschrijving bij het woord fascisme: ‘Het fascisme (Italiaans: fascismo) is een extreme vorm van autoritair nationalisme en is antidemocratisch, anticommunistisch, antiliberaal, antiparlementair en anti-intellectueel. Het is een systeem dat de natie boven het individu stelt, met als uitvloeisel een in zo’n systeem legitiem gebruik van geweld, moderne propagandatechnieken en censuur om politieke tegenstand de kop in te drukken en daarmee het bestaan van het systeem te waarborgen.’ Als je niet ziet dat veel van het bovenstaande het geval is bij een aantal van de bovengenoemde voorbeelden dan zou ik nog maar eens goed in de geschiedenis van Europa duiken.

Van leider naar beweging

Hoewel het op het eerste gezicht vrij logisch lijkt om er iemand tegenover te zetten is het volgens mij veel wijzer om er niet iemand maar iets tegenover te zetten. Zodra we de verantwoordelijkheid namelijk bij een ‘grote’ leider neerleggen ontnemen we onszelf deze zelfde verantwoordelijkheid. Bovendien hebben we meer dan ooit volgens mij de wijsheid van een veel grotere groep mensen nodig dan in onze huidige systemen ruimte wordt gegeven en bij een paar mensen aan de top aanwezig is.

Dat iets is de verbinding van een grote groep mensen en wordt gevormd door een krachtige beweging die voor duidelijk andere waarden staan dan angst, controle en verdeeldheid. Dat vraagt juist leiderschap van ons allemaal individueel en het vraagt met name dat we in nog grotere getale ons ego aan de kant zetten, misschien wel de belangrijkste vorm van leiderschap en de grootste verantwoordelijkheid. De potentie van deze positieve kracht hiervan is volgens mij mindblowing.

Verbinden op waarden

De mensen die mij een beetje kennen weten dat mijn ego-mind wel wat heeft met de begrippen non-dualiteit en zelfrealisatie en het is hier dat ik aanknopingspunten zie. Mijn verlangen naar het zelfrealisatie voedt ik met nogal wat bezoeken, boeken en video’s. In mijn woorden is de basis van de zelfgerealiseerde staat een zijnsniveau van waaruit het  onwrikbare besef (de realisatie) er is dat alles bewuste geest is waarbinnen wij een menselijke ervaring hebben. Ik en jij is een onderscheid die door onze zeer krachtige mind in stand gehouden wordt. Afgescheidenheid is tot de zelfrealisatie de illusie waardoor wij ons leven vaak laten leiden. Alleen al de denkbeweging om te verkennen dat er geen afgescheidenheid is tussen ik en jij is al enorm de moeite waard.

Een van de personen op het vlak van non-dualiteit waarvan ik materiaal tot me neem is de amerikaanse spiritueel leraar Adyashanti. In één van zijn langere video’s gaat hij in op wat voor hem de basis principes van zijn het non-duale onderricht.

 

Waarden voorbij de moraal

Het in het kader van verbinding belangrijkste punt is wat hij noemt Awakened Values, waarden die niet op een moraal zijn gebaseerd maar vanuit een zelf-gerealiseerde staat eigenlijk als natuurwetten gelden. Deze prachtige waarden als vrijheid, vrede, dankbaarheid, compassie en (niet persoonlijke) liefde staan lijnrecht tegenover de waarden van de ego-mind zoals afgescheidenheid, conflict, angst, de schuld geven en controle.

Wat je ook van voorgaande spirituele invalshoek vindt, de gelijkenis is treffend met wat je op dit moment om je heen in de wereld kunt waarnemen. De op angst inspelende retoriek, de ik tegen jij kreten, op individueel niveau, op groepsniveau op landniveau en op internationaal niveau, de uitbouw van de surveillance controle mechanismes, de al dan niet uitgelokte conflicten en zeker niet in de laatste plaats complete bevolkingen (de Mexicanen) of geloofsgroepen (de moslims) de schuld geven van van alles en nog wat. De schreeuw van angst overstemt dan de nuance die er ook is.

Lastiger verbinden

Het grote knelpunt aan wat ik de andere zijde van het spectrum noem is juist het gebrek aan verbinding. Een verklaring hiervoor moet wat mij betreft ook worden gezocht op het vlak van bewustzijnsontwikkeling. Daar waar het makkelijk is om mensen te verbinden door angst en ze te benaderen vanuit afgescheidenheid is het omgekeerde, verbinden vanuit een hoger bewustzijn en werkende vanuit eenheid veel moeilijker.

De Arnhemse non-dualiteit leraar Ad Oostendorp geeft in zijn boek ‘Jij’ een voor mij interessant inzicht waarom deze verbinding zo moeizaam verloopt.http://adsang.nl/het-boek-jij/ De zoektocht van veel mensen naar zingeving en zeker het pad van de spirituele zoekers zorgt voor een steeds geslepener ego-mind. Deze ego-mind wordt door inzichten, informatie en het intellect steeds fijner getraind, steeds verder gescherpt. Uiteindelijk wordt het daarmee echter steeds behendiger om zichzelf in stand te houden, want het laatste dat ego-mind wil is zichzelf buitenspel zetten. Wat er daarmee ontstaat is aan ander soort materialisme, vaak een spiritueel materialisme. Een mooie verhaal hierover is te vinden op deze website.

Tot het moment van zelfrealisatie zorgt een gestegen bewustzijn in mijn beleving dus juist voor sterkere ego-minds en dus voor ruimte voor een verdere verdeling en versplintering. Iedereen weet net weer wat beter hoe het zit, vanuit zijn of haar eigen (spiritueel) materialisme. Deze mensen laten zich over het algemeen juist wel veel minder door angst laten leiden. Begrippen als liefde, compassie en dankbaarheid hierbij geen softe woorden zijn maar een doorschemerende kern van waaruit gehandeld wordt. Toch kunnen door de sterke ego-mind, zo heb ik tenminste mogen ervaren, deze mensen elkaar nog redelijk goed in de weg zitten. Het is deze verdeeldheid die de ruimte creëert waarin angst en conflictgedrag een geconcentreerd machtsblok kunnen vormen.

Verantwoordelijkheid

Wat er nodig is een een verbinding op een basis die smal genoeg is om voldoende massa aan te trekken maar ook voldoende breed is om een stevige basis te vormen. Het vraagt meer dan ooit dat we onze verantwoordelijkheid nemen en in grote getale ons niet verbinden aan iemand maar wel verbinden aan elkaar, onze stem laten horen, voorbij het ego-mind gedoe, verbonden aan een waardige toekomst. Het vraagt dat we met elkaar wijs handelen en dat we voor de waarden als liefde en compassie blijven staan. In deze tijd van maximale desinformatie zijn dan juist de begrippen, verantwoordelijkheid, verbinding en wijsheid wat mij betreft essentieel.

 

 

P.S. Het is natuurlijk geen nieuwe informatie die ik hierboven deel, slechts mijn verwoording van wat ik beleef, voel en weet. Ik deel hieronder twee songteksten die een aantal kernpunten van dit blog wat mij betreft prachtig verwoorden.

We don’t need another hero, Tina Turner

We don’t need another hero

We don’t need to know the way home

All we want is life beyond the Thunderdome

Looking for something we can rely on

There’s got to be something better out there

Love and compassion, their day is coming

All else are castles built in the air

 

Under Pressure, Queen en David Bowie

Can’t we give ourselves one more chance
Why can’t we give love that one more chance
Why can’t we give love give love give love give love
Give love give love give love give love give love
‘Cause love’s such an old fashioned word
And love dares you to care for
The people on the (people on streets) edge of the night
And loves (people on streets) dares you to change our way of
Caring about ourselves
This is our last dance
This is ourselves
Under pressure