In het kader van de vervolgcursus Retoriek van Jan Vaessen is het onderstaande stuk geschreven en voorgedragen aan de medecursisten.

Als brontekst heb ik een profetie van de Hopi indianen gebruikt.

Hopi-Indian-Elders-Message

“You have been telling the people that this is the Eleventh Hour, now you must go back and tell the people that this is the Hour.  And there are things to be considered . . .

Where are you living?
What are you doing?
What are your relationships?
Are you in right relation?
Where is your water?
Know your garden.
It is time to speak your Truth.
Create your community.
Be good to each other.
And do not look outside yourself for the leader.”

Then he clasped his hands together, smiled, and said, “This could be a good time!”

“There is a river flowing now very fast.  It is so great and swift that there are those who will be afraid.  They will try to hold on to the shore.   They will feel they are torn apart and will suffer greatly. 

“Know the river has its destination.  The elders say we must let go of the shore, push off into the middle of the river, keep our eyes open, and our heads above water.   And I say, see who is in there with you and celebrate.  At this time in history, we are to take nothing personally, Least of all ourselves.  For the moment that we do,  our spiritual growth and journey comes to a halt. 

“The time for the lone wolf is over.  Gather yourselves!  Banish the word struggle from you attitude and your vocabulary.  All that we do now must be done in a sacred manner and in celebration. 

“We are the ones we’ve been waiting for.”

 

Wij zijn degenen waarop we gewacht hebben

Indianen

Ik heb wat met indianen. Als kind verslond ik Arendsoog en hij was leuk maar Witte Veder was de echte held. Hij kon iets aan horen komen voordat anderen dat konden, hij wist waar het om ging in de natuur. Old Shatterhand en zijn beredoder waren stoer maar de wijsheid zat bij Winnetou en nog meer bij zijn vader Intshu Tshuna. Ik denk dat ik dat boek wel 10 keer gelezen heb…. Meer recent ben ik bijvoorbeeld in de geschiedenis van Crazy Horse en Sitting Bull gedoken, de slag bij Wounded Knee, een TEDx portret uit huidige reservaten bekeken dat mij hevig geroerd achterliet.

In meerdere blogs heb ik een stuk (vermeende) indianen wijsheid aangehaald: for the good of all, to support all and for the next 7 generations. Een uitgangspunt dat bepalend is voor veel mijn denken. Voor dit stuk heb ik gekozen voor een tekst, of liever een profetie van de ouderen van de Hopi indianen. Zoals gezegd ik heb wat met indianen

De zin van het bestaan

Mijn persoonlijke zoektocht naar het waarom van mijn bestaan van de afgelopen jaren heeft gelopen door veel esoterische geschriften. Een stukje hermetica (waar het woord herneumetiek is van afgeleid), een stukje gnostiek, de veda, de theosofen de antroposofen, gechannelde boeken, de maya’s en zo nog wat meer…Ondanks dat ik de tekst van de Hopi elders al wat jaren ken dringt de diepere betekenis voor mij nu pas langzaam bij mij door. Langzaam begin ik te voelen wat het van mij vraagt, langzaam ontvouwt zich wat het volgens mij van ons vraagt. Langzaam…

De vragen zijn bedrieglijk simpel, toch? Where is your water? Wat bedoelen ze daar nu mee? What are you doing? Ehm mijn werk.. Be good to eachtoher. Vanzelfsprekend, dat zijn we allemaal toch? It is time to speak your truth…

Simpel lijkt eenvoudig maar is het niet…. of juist wel?

Simpel is dat we op dit moment op een planeet leven die door ons mensen uit balans wordt gehaald. We putten de bodem uit en vervuilen hem door onze manier van telen en fokken. De voedingswaarde van broccoli is bijvoorbeeld maar een kwart van wat het 25 jaar geleden was. Onze koeien peuren we 2x zoveel melk uit. Recent onderzoek in de UK toont aan dat we voor de gek worden gehouden met ons eten en dat stoppen we allemaal in onze mond. Kortom ons eten voedt ons nauwelijks en ik durf te stellen dat onze gemiddelde eetpatronen ons ziek maken. De farma verdienen niet aan je als je beter wordt en de aanklachten dat ze je alleen maar ziek houden zijn steeds duidelijker te horen. Scholen stoppen ons vol met informatie maar helpen ons niet onszelf en elkaar beter te leren ontdekken. Ze houden ons netjes in een patroon maar onthouden ons wat mij betreft de echte school van het leven, het ontdekken van je eigen kracht, de kracht van je eigen autonome niet gekleurde gedachten, de kracht van het zelf. En zo hebben we systemen, organisaties en structuren ingericht die ons verder van de natuur, de natuurlijke principes en daarmee van ons zelf vandaan halen.

Patronen doorbreken

De patronen zijn simpel maar ze doorbreken is dat niet echt. Toch hebben we deze doorbraken nodig want ik denk dat zelfs de mensen die roepen dat het allemaal niet zo erg is diep, soms zelfs heel diep van binnen voelen dat het zo niet verder kan op deze planeet. Dat vraagt volgens mij dat wij als mensen bewuster worden, bewuster leven, bewuster voelen, denken en zijn. Mijn eigen beperkte inzicht is dat dit ook enige reden waarom wij hier op aarde zijn, om elkaar naar een hoger bewustzijn te helpen.

Maar wat is nou bewustzijn? We hebben toch onze ratio? Dat is toch genoeg? Er zijn genoeg knappe koppen op deze wereld, de komen wel met oplossingen voor die paar lullige probleempjes die we nu hebben. Jouw waarheid, we hebben al genoeg gedoe omdat iedereen zijn eigen waarheid heeft, iedereen zijn eigen politieke partij, iedereen zijn eigen geloof. En achteraf lijken de grootste bergen kleine heuveltjes…. de grootste golven slechts rimpels op de oceaan.

Samen je bewustzijn ontdekken

Meer dan ooit staat mijn leven indienst van een groter geheel. Dat begint voor mij met mijn eigen bewustzijn, mijn eigen patronen, mijn contact met mijzelf. Door samen met anderen dit pad te ontdekken en te spiegelen en door dat wat ik leer, voel en ervaar weer te delen met anderen wil ik mijn steentje bijdragen aan een bewustere en daardoor betere wereld.

Go with the natural flow

Hoe dieper je onder water komt des te minder licht er doordringt. Kleuren vervagen, scherpte verdwijnt, de golven zijn er niet meer, letterlijk een oceaan van rust. Maar stille wateren hebben diepe gronden en als je een lamp aansteekt dan is er leven op de meest onverwachte en diepe plekken van de oceaan. Dat kan soms best schrikken zijn, net als het doorbreken van een patroon. Dezelfde schrik als van het loslaten van de kant om je mee te laten stromen door de rivier, de schrik om niet te verdrinken.

De laatste jaren heb ik juist door me mee te laten voeren door de stroom veel mensen op bijzondere en onverwachte manieren mogen ontmoeten, leren kennen en omarmen. Op de dag van de retoriek, op de Energiedag, in bijzondere initiatieven zoals 7 days of inspiration. Mensen met wie de verbindingen op de een of andere manier anders voelen. Bijeenkomsten waarvan ik me nu soms afvraag waarom ik er naartoe ben gegaan. Ik had er niets van willen missen want het heeft mij enorm verrijkt. Naar mijn gevoel blijven luisteren en met de stroom meedrijven, hoe lastig dat soms ook is of lijkt.

Hoop

De glimlach van de Hopi elder, de klap in zijn handen, hoop, net als een anker dat rust op de bodem van de zee..

 

Wij zijn degenen waarop we gewacht hebben