een blog over volgens mij een van de meest subjectieve begrippen die er is..

Voor alle duidelijkheid de kern van een blog nog maar eens. Het betreft hierbij mijn perceptie van de feiten die zich voordoen. Het is dus mijn gekleurde bril.

Enfin, zo maar eens wat quotes over vertrouwen

“het komt ter voet en het gaat ter paard”

“vertrouwen is een keuze die je uit moet spreken”

vertrouwen volgens WikiPedia
  • Bereidheid van een persoon of groep om afhankelijk te zijn van de daden van een andere persoon of groep.
  • Geloven dat een ander eerlijk is of dat iets goed zal gaan.
  • Verwachting van een persoon dat degene die hij/zij vertrouwt zal handelen op een manier die hem/haar niet zal benadelen, met het risico in een nadelige positie te belanden indien de ander dit vertrouwen schaadt.
Deze moet er echt bij

“geloven dat de persoon die men vertrouwt zal doen wat men van hem verwacht”.

Eigenlijk niet zo maar wat kreten en definities…

Het is een lastig begrip, het is een breed begrip, zelfvertrouwen loert ook nog eens om de hoek met alle mogelijke verwarring van dien.
Waar vertrouw jij op? Ben ik te vertrouwen? Wie vertrouw ik? Waar kom vertrouwen vandaan? Wat maakt dat het op de proef wordt gesteld.
Wij mensen zijn volgens mij een produkt van ons ervaring en onze sociale context, ook voor wat betreft vertrouwen.

Ik pak nog 1x de zin erbij  “geloven dat de persoon die men vertrouwt zal doen wat men van hem verwacht”.

Nog meer vragen. Wat verwacht men, wat verwacht ik, wat verwacht ik van anderen, wat verwacht ik van mijzelf, wat verwachten anderen van mij, wat verwacht ik van anderen? Het is met name in de onuitgesproken verwachtingen waarin de subjectiviteit van vertrouwen schuilt volgens mij.

Hallo, ben je er nog?

Concreter dan maar!

Met een groepje zijn we binnen onze organisatie bezig geweest met het realiseren van de basis van onze workshop social media. Uitgangspunten hierbij waren: onafhankelijk, beschouwend, overzichtelijk, voorbeelden en aantrekkelijk. Een collega van mij heeft het op zich genomen om op basis hiervan en de input die we met elkaar hadden besproken een presentatie op te leveren. Na de oplevering was er nog een overleg, hierin maakte ik duidelijk dat ik het graag nog wat visueler zag en naam deze taak op mij.

Vanwege door mij bepaalde andere prioriteiten ben ik tot 2x toe de afspraak met mijn betrokken collega’s niet nagekomen. Een fenomeen dat soms de kenmerken heeft van een patroon moet ik bekennen. Waar leg je je prioriteiten? Laat ik heel duidelijk zijn, het is wat mij betreft namelijk nooit een gebrek aan tijd maar altijd een kwestie van prioriteit. Ik vond het blijkbaar niet belangrijk genoeg, een welgemeend excuus hierover naar mijn collega’s is ook hier op zijn plaats.

Heb ik hiermee het vertrouwen van mijn collega’s beschaamd?

Die vraag moeten ze met name zelf beantwoorden en hebben ze naar mij ook deels beantwoord. Voor de een wel degelijk, voor de ander nauwelijks en voor een derde ergens er tussenin.

Verwachtingen

Hier zit hem volgens mij precies de crux, verwachtingen. Welke verwachtingen heb ik gecreëerd? Wat zijn de verwachtingen van de ander? Hoe belangrijk is het voor de ander? Het gaat volgens mij namelijk heel erg om het managen van de verwachtingen, het managen van je eigen agenda en het realistisch over je eigen te halen doelen. Ik had mezelf achteraf onrealistische doelen gesteld kan ik nu concluderen. De energiedag, de cityhunt, interne processen over kernwaarden. Te veel in te korte tijd. Het verhaal van Martijn van Buren bij retoriek hierover blijft nog lang nagalmen.

Nog een concreet en iets langer voorbeeld

In mijn World Online tijd was zeker de laatste periode geen echt prettige tijd. Heel veel druk, nog meer politiek, een bizarre graai mentaliteit en te veel ego’s bezig met overleven. Een nogal explosieve mix zeg ik retroperspectief, altijd makkelijk zo’n door de tijd  gekleurde oude werkelijkheid. Ik kreeg een nieuwe collega op strategisch marketing niveau. Intuïtief vertrouwde ik haar niet. Er kwam een moment dat zijn mijn baas werd doordat onze gezamenlijke baas door vervelende omstandigheden wegviel.

Ik heb nogal de neiging om veel te praten over wat op basis van mijn indrukken in mij opkomt. De periode van mijn eerste indruk van geen vertrouwen naar het moment dat zij mijn baas werd was er niets wezenlijks gebeurd dat mijn vertrouwen in haar had beschadigd. Mijn ratio suste hierbij mijn intuïtie in slaap en wat is intuïtie per slot van rekening, daar kun je toch niet op vertrouwen, die zit er toch zo vaak naast? De vraag die ik mij nu stel is hoe goed je echt naar je intuïtie luistert, wat is het gevoel, wat doet dat met je? Ik bleef dus praten op basis van mijn indrukken, de babbelbox zoals Victor Lamme in zijn boek over de niet bestaande vrije wil zo mooi stelt.

Ministry of Sound

Wij kwamen in een situatie terecht waarin er een co-marketing deal met de toen zeker in de UK immens populaire Ministry of Sound gesloten zou worden. Nou durf ik te stellen dat iedereen bij World Online direct aan veel geld denkt. Als ervaringsdeskundige kan ik vertellen dat gebrek aan geld zeker in de begintijd eerder de norm was. Dat was mijn referentiekader en ik was er inmiddels aan gewend om elke deal terug te rekenen naar het aantal nieuwe klanten die we daarmee binnen zouden moeten halen. Zelfs toen we net na de beursgang ruim voldoende liquide middelen hadden was dit mijn norm. OK, een stukje branding was ook prima maar daar hadden we met de beursgang zelf ook al genoeg geld aan uit gegeven. De werkelijkheid na een beursgang was bovendien een hele andere. De harde cijfers van de begintijd werden opnieuw de werkelijkheid, shareholders value anyone? 😉

Stinken

De deal met de Ministry of Sound stonk wat mij betreft. De onbewuste flapuit die ik kan zijn benoemde dit letterlijk naar mijn tijdelijk leidinggevende. Ik had sterk het gevoel dat er ergens onder de tafel een zak geld geschoven werd. Het bedrag van de deal stond zelfs na aftrek van de branding component niet in verhouding met de te realiseren aanwas van nieuwe abonnees. Na dit uitspreken werd mijn leven binnen de organisatie vrij onaangenaam op zijn zachtst gezegd. Achteraf is mijn conclusie geweest dat zij of iemand in wiens opdracht zij handelde de persoon was bij wie de zak onder de tafel terecht kwam. Ik moest dus geslachtofferd worden in mijn beleving. Of het werkelijk zo is zal ik nooit zeker weten. Het was voor mij in mijn verhaal wel een verklaring voor alles wat er daarna is gebeurd. Ik kon mezelf prachtig in de slachtoffer rol plaatsen.

Vormen

Wij mensen zijn een produkt van ons ervaring en onze sociale context. Deze ervaring bij World Online en het verhaal dat ik er bij maakte heeft mij in ieder geval sterk gevormd. 10 jaar na dato op een World Online reunie is er 1 persoon geweest waar ik zeker niet mee heb gesproken als minimaal voorbeeld. Sterker nog, ik kan achteraf stellen dat ik hier best lang last van heb gehad.

Gevolg

Ik ben als gevolg van mijn ervaring bij World Online heel scherp geworden op dingen waarvan ik het gevoel heb dat ze niet kloppen. Met andere woorden, ik ben veel meer op mijn intuitie gaan vertrouwen, op zijn minst luister ik er steeds beter naar.

Dramadriehoek

In een eerder blog heb ik het al eens over de drama driehoek gehad.

Ik besef nu dat ik ik mijzelf slachtoffer heb gemaakt in het verhaal van World Online. Als ik zelf een ander verhaal creëer hoef ik ook geen slachtoffer meer te zijn.

Op dezelfde wijze kan ik ook kijken naar naar het verhaal rondom de workshop. Iets in mij zegt dat er iets niet klopt. Ik stap echter niet in een van de rollen van de dramadriehoek maar blijf er buiten en zit op dit moment in een modus dat ik het ga onderzoeken. Dat geeft in ieder geval niet de mogelijkheid dat het bij mij lang in ‘mijn systeem’ kan blijven hangen en ik er dus geen verhalen om heen kan creëren.

De sleutel ligt volgens mij dus heel sterk in bewustwording. Bewust zijn van mijn/jouw rol in het geheel, jouw impact op anderen, de impact van wat je zegt, de impact van wat je doet en niet doet. Maar ook bewustzijn van de mogelijke weerstand, bewust van de mogelijke interpretaties, bewust van ‘de ander’. De enige manier om hier echt wat mee te doen is volgens mij door te onderzoeken, door de dialoog aan te gaan, hoe lastig dat soms ook is. Het voelt in ieder geval wel al een stuk beter en er is in ieder geval 1 vertrouwen waarvoor het goed is, zelfvertrouwen. 😉

I’m nowhere near but sure want to get there….