Ervaringen tijdens een reis van persoonlijke ontwikkeling

 

Tijd

In de afgelopen weken heb ik weer de nodige tijd in mijn persoonlijke ontwikkeling mogen steken. Een hele fijne manier om een lange periode Syntens en een kortere periode KvK af te sluiten en enigszins een plek te geven. In dit blog laat ik mijn ervaringen de revue passeren, in een volgend blog ga ik proberen samen te brengen wat het mij heeft gebracht.

Dialoog

Het eerste waar ik aan heb deelgenomen is de hele mooie training over dialoog die Olga samen met Renate van der Veen met enige regelmaat geeft.

De principes achter dialoog an sich wordt ik al blij van. Zeg nou zelf; gelijkwaardigheid, onderzoeken, aandachtig luisteren, zorgvuldig spreken, zijn met wat er is en vertragen en verstillen zijn toch stuk voor stuk pareltjes die je als mens veel kunnen brengen?

Samen met een groep mooie mensen hebben we de verschillende methodieken tot ons genomen en dieper verkend door ze zelf toe te passen. Van de meer helende dialoog van de Talking Circle, tot de in veel gevallen zeer fijn in te zetten AI methodiek (Appreciatieve Inquiry, waarderend onderzoeken). Ik was zelf ook erg gecharmeerd van de diepgaande dialoog van het socratische gesprek dus dat werd de keuze van de door mij geleide dialoog. Als onderwerp stond dialogisch leiderschap op het programma. In deze veel te korte maar zeer boeiende dialoog werd een mooi aangedragen voorbeeld verder uitgediept. Naast vertrouwen en verbinding kwamen ook loslaten van het ego, overgave aan dat wat komt en persoonlijke leiderschap naar voren als belangrijke onderliggende principes van dialogisch leiderschap.

Nature Quest

Naast de dialoog training heb ik heel recent ook nog aan de Nature Quest van Way of Nature Nederland meegedaan. Als je een van van boeken Synchronicity, Presence of Source hebt gelezen van Joseph Jaworski maar deels ook Peter Senge dan ben je misschien de naam van John P. Milton tegengekomen. De quests die in deze managementboeken beschreven worden hebben namelijk allemaal onder leiding van John plaats gevonden. Way of Nature Nederland had John in Nederland uitgenodigd en met 11 anderen heb ik na voorbereiding met diverse meditatietechnieken en chi gong oefeningen onder leiding van John en de gidsen van Way of Nature Nederland Annemiek, Richard en Simoon 48 uur solo en vastend midden in de natuur doorgebracht.

Tijdens de 48 uur solo heb ik mezelf weer een stukje beter leren kennen. Er kwamen bijvoorbeeld onvermoede angsten voorbij. Het was goed om ze zo bewust mee te maken, te zien, te voelen en er mee bezig te zijn, zijn met wat er is. Het was fantastisch om de reeën zo dichtbij te zien en te horen, wat kunnen reeën hard blaffen zeg. Ik vond het enorm lastig om en te mediteren en de muggen op afstand te houden en ook het vinden van het juiste plekje om te zitten bleek nog geen sinecure. Uiteindelijk was mijn favoriete plek op het mos tegen een fijne boom. Met mijn rug gedekt vond ik de rust om dieper te gaan tijdens de meditaties.

Tijd heeft voor mij een heel nieuw begrip gekregen. Als je in de natuur bent, zonder klok, tussen de bomen op een bewolkte dag dan geef ik het je te doen om gevoel bij tijd te houden. Ik was het in ieder geval helemaal kwijt en ging dus maar slapen als dat zo aanvoelde, dacht dat het al lang avond was maar werd weer gewoon bij licht wakker.  Het zorgde er wel voor dat ik veel meer ging afstemmen op dat wat was. Een van die dingen die er was was het horen/voelen/ervaren van een grondtoon. De grondtoon was soms sterker soms minder sterk maar was er wel altijd. Ik kon hem niet niet meer horen. Nature’s calling kreeg zo ook nog een diepere betekenis.

Zwitserland reis

Afgelopen week hebben we met 8 mensen een week buiten de tijd geleefd (alweer). Samen met Olga had ik het initiatief genomen voor een reis die in het teken stond van elkaar spiegelen, wandelen, veel natuur, onderdompelen in koude bergbeken, dialoog, zelfreflectie, mediteren en het spelen van het transformatiespel. Het werd een bijzondere week met intense gesprekken. De uitnodiging zorgde al voor een duidelijke grondtoon, de lokatie, het onderkomen en het weer deden erg veel voor de rest van de setting en de sfeer. Nu, een halve week na de reis ben ik nog steeds aan het landen en als ik de berichten in de Facebook groep van de reis mag geloven ben ik niet de enige. De reis had kreeg voor mij extra lading omdat ik de eerste volle dag op de lokatie te horen kreeg dat mijn oom was overleden. Met mijn neven, mijn nichtje en mijn oom en tante heb ik meerdere fijne vakanties mogen beleven in deze zelfde omgeving.

sonlerto_uitzicht

De dialogen in de groep over sleutelmomenten in je leven, over hele persoonlijke en intieme ervaringen zorgden voor een enorme openheid. Iedereen was er helemaal als volledig mens en alles mocht er zijn. Elke dag was er een harmonieuze afstemming over het programma van de dag. Er werd gegeten wanneer dat nodig was, gekookt met wat er was, het was stil als het moment er om vroeg, er werd gehuild, genoten en er werd veel gelachen. En de natuur? Die was enorm krachtig, soms overdonderend en altijd helend. Het heldere en energieke water, de prachtige weides, de enorme granieten wanden, de schone lucht, het was een fijne basis. Water, aarde lucht en vuur, alles is in de week voorbijgekomen. De tijd leek geen vat op ons te hebben en het voelde voor mij als leven zoals leven eigenlijk is bedoeld, samen als kraakheldere spiegels in een maximaal natuurlijke setting.

Het heeft bij mij voor een enorm open hart gezorgd, iets waar ik hoe mooi ook lastig mee om kan gaan in het dagelijkse leven terug in Nederland en toch is dat precies wat ik probeer. Ik heb ook veel dankbaarheid gevoeld voor wat we met het organiseren van deze reis hebben mogen betekenen, wat dat ook moge zijn.

Rijkdom en beschouwing 

Bij het schrijven van dit blog ervaar ik het als een enorme rijkdom dat ik dit in een korte tijd mee heb mogen maken. Ik heb in diverse settings weer hele mooie, lieve en fijne mensen mogen ontmoeten. Er zijn veel kleine en grote inzichten geweest en ik ben een paar bijzondere en verrijkende ervaringen rijker en dat alles maakt mij weer completer als mens, iets dat ik op mijn beurt probeer door te geven.

En zo leef ik mijn leven op mijn manier zoals mijn oom het zijne heeft geleefd op zijn manier. Hij is te jong overleden, met 70 nog jonger dan mijn vader met 73, iets dat niemand een paar jaar geleden had kunnen voorzien. Hij heeft echter met zijn leven, met zijn zorgzaamheid, zijn eenvoud en zijn liefde een aantal hele mooie waarden doorgegeven aan zijn kinderen en zijn omgeving en op zijn manier iets toegevoegd aan het leven in het algemeen. Ik zal hem missen, net zoals ik mijn vader nog steeds mis en ik ben hen beide dankbaar voor wat zij hebben gebracht.

Ik sluit af met een wat mij betreft prachtige video van Alan Watts…