Een persoonlijke verhaal verteld in De Nieuwe Oude Kerk in Oosterbeek

Geloof

In mijn jeugd kwam ik op de lagere school voor het eerst in aanraking met het christelijke geloof. Zoals veel andere kinderen vond ik de verhalen van de godsdienstlessen die wij ook op de openbare school kregen fascinerend en tegelijkertijd was er een ontnuchterende werkelijkheid. De school waar ik op zat stond in een klein dorp onder de rook van Emmen en misschien kan ik niet beter verwoorden dan wat een klasgenootje uit de tijd mij eens vertelde. Toen er Jehova getuigen bij hem thuis langskwamen en ze vertelden dat ze Jezus kwamen brengen zei zijn vader zeer nuchter en gevat dat ze hem zolang wel in het duivenhok konden zetten.

Mystiek

Als veellezer kwam ik tijdens mijn middelbare school tijd in aanraking met het begrip reïncarnatie. Het raakte ergens een snaar en heeft me nooit meer losgelaten. Eigenlijk heb ik vervolgens de 20 jaar daarna me weinig bezig gehouden met het bredere begrip spiritualiteit waar ook reïncarnatie in mijn beleving onder valt. Uiteraard was er nog steeds de snaar geraakt en ook was er een heldere houding ten opzichte van de mystiek van het leven. Er was altijd een innerlijk en uitgesproken weten dat er meer was tussen hemel en aarde en zeker meer dan je logischerwijze kunt verklaren. Mystiek had daarbij een vaste plek zonder dat ik echter de behoefte had het verder uit te diepen.

Vreemd

Mijn verhouding met geloof/religie was gespannen. Ik kan me nog goed herinneren dat de huishoudelijke hulp van de oma van mijn toenmalige vriendinnetje, toen ze hoorde dat ik bij geen kerk hoorde en niet geloofde in haar god het zo zielig vond en dat het zo jammer was dat ik zoveel miste. Ik vond het maar een vreemde houding, net alsof ik een minderwaardig mens was en dat terwijl Jezus in mijn beleving toch naastenliefde predikte. Het druiste volkomen tegen mijn vrij sterke rechtvaardigheidsgevoel in. Kerken echter hebben altijd een rol gespeeld, ik moet ze altijd van binnen zien. Van sober tot uitbundig, soms zelfs wanstaltig zoals die enorme kathedraal over het oorspronkelijke kerkje van Franciscus van Assisi, een bezoek krijgen en kregen ze vrijwel altijd.

Verdieping 

Soms vallen dingen je echter toe, vaak op een moment dat je het toe kan staan. De afgelopen 10 jaar heb ik zo lijkt het bijna wel, in proberen te halen wat ik de 20 jaar daarvoor had laten liggen. De centrale vraag die een rol ging spelen is de oeroude en zeer bekende vraag waartoe ik eigenlijk hier op deze planeet rondliep. Zingeving met een hoofdletter Z kun je wel zeggen en spiritualiteit als invalshoek om dit te onderzoeken. Zoals met veel van de dingen die ik pleeg te doen werd ik ook hierin redelijk fanatiek. Ik ben er gewoon slecht in om iets wat mij raakt slechts half te doen en wat raakt er nou meer dan dit vraagstuk. De boekenkast is derhalve inmiddels zeer goed gevuld met een breed scala aan meer en minder spirituele werken. Van Blavatsky en de Theosofische beweging, via Steiner en de Antroposofen, langs Krishnamurti en Ramana met afslagen via de Hermetica, de Gnostiek, het Thomas Evangelie, de Advaita en nog meer al dan niet gechannelde boeken. Spiritualiteit is voor mij ook ervaren dus ook gechannelde sessies, klankschaalhealingen, readings en persoonlijke consulten zijn ook in ruime mate de revue gepasseerd. Allemaal met hun eigen kracht en hun eigen schoonheid en nog belangrijk met hun eigen verrijking.

Essentie

De zingevingsvraag is voor mij op een heel basic niveau geland. Mijn geloof is dat wij met zijn allen hier op aarde eigenlijk allemaal maar 1 doel hebben en dat is elkaar zoveel mogelijk te helpen ons individuele en collectieve bewustzijn naar een zo hoog mogelijk niveau te tillen. Niets meer, maar zeker ook niets minder en eigenlijk is alles wat hier niet aan bijdraagt alleen maar afleiding. Simpel toch? Tja, dat zou je denken want een antwoord op de vraag wat bewustzijn is en hoe het werkt is er niet echt en dus ben ik nog steeds aan het leren; hoe ik mijn bewustzijn kan verruimen, hoe ik mijn plek zo goed mogelijk in kan nemen, hoe ik zo goed mogelijk met wie ik ben, whatever that may be, mijn bijdrage aan het grotere geheel kan leveren. En wat te denken van het feit dat alles op deze planeet eigenlijk om geld lijkt te draaien waarbij de afleiding van het eerder genoemde doel de facto de norm is geworden, ook voor mij..

Hart en liefde

Om mijzelf blijvend te herinneren aan het feit waar het volgens mij echt over gaat draag ik vrijwel altijd een kristal bij me. Ik wissel met enige regelmaat maar eigenlijk is er 1 steen die ik het meeste bij me draag, een prachtige rozenkwarts, de steen van het hart en de liefde. Het hart en de liefde die we volgens mij meer dan ooit nodig hebben om elkaar naar een hoger niveau te tillen.