Een gekleurde analyse van hoe media af en toe te werk gaat

Dit stuk is mijn persoonlijke mening. Een gekleurde mening ook dat moge duidelijk zijn.

Powned

Onlangs was mijn werkgever in het nieuws bij de “vrienden” van Pownews.

Op de een of andere manier hebben ze onze organisatie op de korrel en zoeken ze aanleidingen om hem in een kwaad daglicht te stellen. Vanuit het in mijn ogen erg beperkte neoliberale denken van Pownews is alles waar de overheid geld aan geeft en wat ook eventueel door de markt gedaan zou kunnen worden uit de boze. Haal er een altijd van publiciteit genietende politica bij en het spel staat op de wagen. Dit keer waren de gesubsidieerde “twittercursussen” die wij zogenaamd geven een mooie aanleiding.

Transparantie

Het is eigenlijk fascinerend om te zien wat vervolgens in het door zijn transparantie makkelijkst te volgen social media kanaal, namelijk twitter, geroepen wordt.

Hoewel ik een enorm voorstander ben van het gebruik van social media is dit ook direct een voorbeeld van het gevaar ervan, negatieve uitspraken die jou en je bedrijf aangaan. Een gevaar dat ik overigens graag met open vizier tegemoet treed.

Tweets

De tweets varieerden van uit hun verband gerukte bedragen (40 miljoen voor twittercursussen), naar vermeende subsidie voor ondernemers, tot subsidiemelkers en uitspraken over de Balkenende norm.

Kleuring

Wat ik zie gebeuren is dat de manier waarop de berichtgeving in elkaar gezet wordt een enorme kleuring geeft. Het is deze kleuring die wordt waargenomen en voor een deel van het publiek in ieder geval voor waar wordt aangenomen.

De tweets zijn echter stuk voor stuk eenvoudig te weerleggen door het plaatje in zijn geheel in te kleuren en niet slechts het uiterste zoals ze bij Pownews graag doen.

Weerleggen?

Ik doe het weerleggen hier niet omdat er waarschijnlijk een niet te stoppen welles nietes spel ontstaat. Ik daag echter alle mensen die wat hebben geroepen op twitter uit om hun quotes eens feitelijk te onderbouwen. En als ze het willen dan kunnen ze met mij persoonlijk dat gesprek aangaan. Dat is voor mij namelijk ook sociale media, tweerichtingverkeer. Ik ben namelijk oprecht benieuwd naar wat de overtuigingen en ervaringen zijn die achter hun uitspraken zitten.

Nuancering

De werkelijkheid is volgens mij namelijk altijd zo onzettend veel genuanceerder. Het oneindige grijs is juist zo mooi.

Hoeveel genuanceerder? Als er wat over je organisatie geroepen wordt en je gelooft in de missie waar deze organisatie voor staat dan kom je in mijn geval aan mij. Mijn grote valkuil is dat ik dan de strijd aan wil gaan. De mensen met die boodschap die plaats ik dan al snel in het hokje van ongenuanceerde …. enfin vul zelf maar in.

De mens erachter

Het mooie van social media is echter ook dat je de mensen achter de berichten enigszins kunt leren kennen. Ik zag al kijkende door de profielen van de mensen die wat op twitter riepen de mens achter de uitspraak. Als je dan vervolgens leest in wat voor soort situatie mensen zich bevinden dan kan ik simpelweg mijn eigen ongenuanceerde mening over hen niet meer vasthouden. De spiegel waar ik samen met hen in zou willen kijken is de spiegel waarin ik kijk als ik zelf die nuance weer heb ontdekt. Zouden ze hun overtuigingen willen delen met mij, zouden ze aan kunnen geven wat hun ervaringen zijn, zouden ze oprechte en onderbouwde feedback willen geven, zouden ze de  nuance zelf ook kunnen en willen zien?

Afwachten

Ik wacht het af…. want aan de feedback uit dit soort gesprekken heb je wat aan namelijk als organisatie, daar kun je wat mee. Misschien ontstaat er in die gesprekken juist wel iets moois. Toch mooi he die social media?